Oké, daar zijn we weer
De zoveelste poging om actief te zijn op social media. Het is niet voor niets dat je in tijden niets van mij, en van Yogis Choice hebt vernomen. Dit betekent niet dat ik heb stilgestaan. Het betekent puur dat ik het posten van, in mijn ogen alledaagse (en dus onbelangrijke) dingen, weer helemaal beu ben. Ik vind het niet leuk om te doen, het kost me zeeën van tijd en ik loop er helemaal op leeg. Herkenbaar?
Ik hoor je denken: ‘’Als het je zo tegenstaat, waarom doe je dan toch weer een poging?’’ Omdat ik wil groeien. En omdat ik me realiseer dat in de tijd waarin we leven, het bijna belangrijker is hoe je gezien wordt op Instagram, dan hoe je echte leven eruit ziet. Dat is ook waar ik steeds tegenaan loop: het idee dat ik een soort van interessant alter ego moet ontwikkelen, die heel veel mensen aantrekt. Want ja, waarom zou iemand mij anders willen volgen.. Nou, dat typische Insta-waardige leven heb ik niet, kan ik je zeggen. Dat relaxte leven dat van vakantie naar vakantie aan elkaar hangt, koffietje hier, mooie kleren daar, continue op stap zijn met vriendinnen, er altijd maar goed uitzien, altijd volle yogalessen, uhhh…nope! Instead, I’m working my ass off. Zielepoot zou je denken.. het tegendeel is waar. De paradox leert dat wanneer je je op het yoga pad bevindt, je ook helemaal geen behoefte hebt aan het leven van ervaring naar ervaring. Begrijp me niet verkeerd: ik hou van mooie spullen, vakantie, lekker eten en socializen. Maar, alles op z’n tijd en de behoefte hierin ‘’gezien’’ te worden is er niet. Ik leef gewoon mijn leven. En dat is al heel wat.
Een moment van total bliss
Daar zit mijn aversie dus! Ik kan niet zomaar iemand creëren die ik niet ben, dit voelt heel onnatuurlijk en ook verkeerd. Dus, heb ik besloten de naked truth te gaan delen en zullen jullie het voortaan moeten doen met mijn saaie leventje, haaha! Een leven waarin ik juist heel gelukkig ben en ik gun jou ook dit geluk. Want juist in de momenten van verstilling (het niets doen), gebeuren de meest interessante dingen. Wanneer je de verstilling opzoekt, bijvoorbeeld in meditatie, yoga nidra of gewoon helemaal niets doen, ben je beter in staat jezelf volledig gewaar te zijn. Elke ochtend zit ik in lotushouding op mijn yoga mat, op de grond, in mijn piepkleine, gehorige huis, dat na vier jaar nog steeds niet als mijn ‘’thuis’’ voelt. Mijn bed, werktafel en totaal-niet-in-mijn-smaak-meubels, zijn allen binnen handbereik. De koelkast staat al een uur te loeien, op nog geen meter afstand, een geluid dat inmiddels is geïntegreerd in mijn systeem, gezien ik ermee ga slapen en ermee opsta. Wanneer ik mijn raam open voor wat zuurstof, klinkt direct het overdonderende geluid van de werklui in de achtertuin. En te midden van die omgeving, waarin een ieder krankzinnig zou worden, heb ik daar, elke ochtend, een moment van total bliss. ‘’Hoe dan?’’ hoor ik jou (en ook mezelf) denken. Ik neem je graag mee.
Ademhaling is key
In dit moment laat ik alles voor wat het is en keer ik volledig naar binnen, slechts geconcentreerd op mijn ademhaling. Ik ben me bewust van elke inademing en elke uitademing die daarop volgt en volg dit proces, evenals mijn neiging het te willen controleren. Loslaten..loslaten..loslaten. En dan, gaat mijn concentratie ineens als vanzelf over in meditatie, zoals Patanjali beschreef in de Yoga Sutra’s . En daarmee is meditatie niet iets wat je doet, maar iets dat je overkomt. En het is waar! Concentrerend op mijn ademhaling en elke subtiele sensatie in mijn lichaam, elke gedachte die voorbij komt observerend, voel ik mijzelf vaak (niet altijd) als het ware zakken in een diepere laag. Soms gaat dit zelfs gepaard met een subtiele schok in mijn lichaam. Meditatie is geen trance of hypnose of iets dergelijks. Je bent je volledig bewust van alles, maar zit je maakt er geen onderdeel meer van uit. Voor de ervaring maakt het dus niet uit dat je je in een crappy omgeving of situatie bevindt, want je aanschouwt dit alles van een afstand. In yogische termen ben je er niet meer aan gehecht. Dit principe gaat op voor de nare en afleidende factoren (zoals de geluidsoverlast bij mij thuis), maar ook voor de fijne dingen waar we ons aan vastklampen: je gaat als het ware alles zien als neutraal, het is gewoon zoals het is. In meditatie treed je niet uit je lichaam, maar leer je dat je niet je lichaam bent. Vanuit aards perspectief huist je ziel in je lichaam, vanuit goddelijk perspectief huist je lichaam in je ziel. En zo ga je inzien dat jij zoveel meer bent dan je lichaam, dat jouw ziel zoveel verder reikt, allesomvattend is en daardoor ook met alles in verbinding staat.